Miejsce pochówku jest nieznane. Z informacji Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wynika, że szczątki gen. Fieldorfa mogą się znajdować na warszawskim Służewie.
Badania z użyciem georadaru prowadzone były na parkingu koło cmentarza przy ul. Wałbrzyskiej. "Odczyty sondaży geodezyjnych na terenie parkingu i w obrębie cmentarza przyniosą nam odpowiedź, czy i na jakiej głębokości są szczątki ludzkie i czy mogą to być szczątki tych osób, których szukamy" - powiedział sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzej Przewoźnik. Wyniki będą znane za dwa, trzy tygodnie.
Przewoźnik podkreślił, że z informacji Rady wynika, iż "jest to miejsce, które służyło Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego do skrytych pochówków ofiar". "Nie wiemy czy wśród tych, którzy zostali tam pochowani, jest ciało generała Fieldorfa - odpowiedź to mogą dopiero przynieść prace odkrywkowe czy typowo ekshumacyjne, które pozwolą otworzyć groby i zbadać szczątki" - zaznaczył.
August Emil Fieldorf urodził się 20 marca 1895 roku w Krakowie. Służył w Legionach Polskich, a następnie w Wojsku Polskim; w czasie wojny polsko-bolszewickiej w randze dowódcy kompanii brał udział m.in. w wyzwalaniu Dyneburga, Żytomierza i w wyprawie kijowskiej.
Po klęsce kampanii wrześniowej przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie ukończył kursy sztabowe i został awansowany na pułkownika. We wrześniu 1940 roku jako pierwszy emisariusz od czasu wybuchu wojny na Zachodzie został przerzucony do kraju.
Początkowo działał w warszawskim Związku Walki Zbrojnej, a od 1941 roku w Wilnie i Białymstoku. W sierpniu 1942 roku został dowódcą Kedywu Komendy Głównej AK (Kedyw - Kierownictwo Dywersji, w strukturze AK odpowiadające za walkę zbrojną z okupantem - PAP), a w lipcu 1944 roku - zastępcą dowódcy Armii Krajowej, gen. Leopolda Okulickiego.
We wrześniu 1944 mianowany na generała brygady, objął stanowisko Naczelnego Komendanta organizacji NIE, kadrowego odłamu AK, którego celem było kontynuowanie walki o niepodległość w warunkach sowieckiej okupacji.
7 marca 1945 roku został aresztowany przez NKWD w Milanówku i nierozpoznany, pod fałszywym nazwiskiem wywieziony na Ural. W październiku 1947 roku powrócił do Polski. W odpowiedzi na ogłoszoną w 1947 roku amnestię, ujawnił się w lutym 1948 roku.
W listopadzie 1950 roku zatrzymany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi i przewieziony do Warszawy. Osadzono go w więzieniu przy ul. Rakowieckiej.
W kwietniu 1952 roku, po sfingowanym procesie skazany na karę śmierci przez powieszenie, utratę praw publicznych i obywatelskich, praw honorowych oraz przepadek mienia. Wyrok utrzymał Sąd Najwyższy. 24 lutego 1953 roku gen. Fieldorf został stracony w więzieniu przy ul. Rakowieckiej.
ab, pap