Jej ojciec stworzył „Mikołajka” oraz „Asterixa i Obelixa”. „To uspokaja Polaków”

Wiktor Krajewski: Pamiętam, że gdy wyprowadzałem się z mojego rodzinnego domu, doszło między moją mamą a mną do ogromnej kłótni, która spowodowała, że nie odzywaliśmy się do siebie przez tydzień. Chciałem zabrać ze sobą książki autorstwa pani ojca. Moja mama również chciała zatrzymać Mikołajka dla siebie...

Anne Goscinny: Zabawna historia. Jak widać „Mikołajek” powodował nie tylko radość, ale doprowadzał też do waśni (śmiech). Twórczość mojego taty miała – i nadal ma – wpływ na domy w trzydziestu pięciu krajach. W Polsce emocje, które wywołuje seria książek o małym chłopcu o imieniu Mikołajek, są szczególne. Zaobserwowałam, że polscy czytelnicy uwielbiają te książki i pokusiłabym się o stwierdzenie, że ta sympatia jest porównywalna do tej we Francji, a czasami nawet od niej większa.

Zastanawiałam się nad tym, czy przypadkiem wpływ na to nie ma nazwisko Goscinny, które jest polskim nazwiskiem. Warto też spojrzeć na Mikołajka pod względem jego historii i w kontekście historii waszego kraju. W pierwszej połowie dwudziestego wieku Polska przeszła prawdziwe piekło. I weźmy teraz świat Mikołajka. Idealny, wręcz wyidealizowany. Brak tam znaków wojennego pokłosia. Tak... Wojna nie przeszła przez mikołajkowy świat. Świat pozbawiony cierpienia jest – jak widać – miejscem, które wabi czytelnika i sprawia, że ten chce się w nim zanurzyć.

Książkowa rzeczywistość, którą stworzył mój tata, uspokaja Polaków.

Ta historia, stworzona ponad sześćdziesiąt lat temu, w ogóle się nie zestarzała. Pisanie książek, które po czasie nie pachną naftaliną, to niezwykła umiejętność.

Rzeczywiście, perypetie Mikołajka są uniwersalne. Poza tym te książki są dobrym dowodem, że istnieją na świecie rzeczy, które mimo że stworzono je w 1959 roku, nie zmieniły się po dziś dzień.