Pozostałości starożytnej Troi położone są na Wzgórzu Hisarlik w pobliżu dzisiejszej wioski Tevfikiye, w prowincji Canakkale w północno-zachodniej Turcji.
Archeolodzy ustalili, że odnalezione przy szczątkach naczynia pochodzą z około 1200 r. p.n.e. - z czasów wojny trojańskiej opisywanej przez Homera w epickim poemacie "Iliada" - ale badania wieku ludzkich szczątków nie zostały jeszcze zakończone.
Zdaniem naukowców, odkrycie może świadczyć o większym - niż dotychczas sądzono - obszarze zajmowanym w późnej epoce brązu przez tzw. dolne miasto, położone u stóp cytadeli na wzgórzu.
W Troi znajduje się dziewięć warstw osadniczych, pozostałych po dziewięciu miastach zakładanych w tym samym miejscu w różnych okresach historycznych, obejmujących okres od wczesnej epoki brązu (ok. 3000 r. p.n.e.) do czasów rzymskich (IV w. n.e.).
Największy rozkwit Troi nastąpił w okresie ok. 1900-1275 r. p.n.e. (warstwa osadnicza Troja VI) zakończonym zniszczeniem miasta przez trzęsienie ziemi. Opisywane przez Homera zdobycie Troi przez Achajów miało miejsce w około 1200 r. p.n.e., w okresie uboższej warstwy osadniczej Troja VII.
Pierwsze badania archeologiczne na terenie starożytnej Troi przeprowadził w latach 1871-1890 jej odkrywca, niemiecki archeolog Heinrich Schliemann.
pap, keb