Najważniejsze jest rozdzielenie funkcji ministra sprawiedliwości od prokuratora generalnego.
To, że członek rządu kieruje prokuraturą, było od lat krytykowane, bo otwiera drogę do politycznych nacisków na prokuraturę. Korzystała z tego większość ministrów sprawiedliwości, ale minister Zbigniew Ziobro z PiS - śledztwem przeciw Barbarze Blidzie, zgodą na prowokacje w resorcie rolnictwa czy wobec posłanki Beaty Sawickiej (PO) - przekroczył granicę wytrzymałości nie tylko prokuratury, ale i polityków. Dziś wszystkie partie - oprócz PiS - opowiadają się za rozdzieleniem tych funkcji.
Prokuratora generalnego będzie powoływał prezydent na siedmioletnią kadencję - z dwóch kandydatów zgłoszonych przez Krajową Radę Sądownictwa i Krajową Radę Prokuratury.
Niemniej rewolucyjna zmiana polega na tym, że przełożonym nie będzie już wolno wydawać prokuratorom poleceń w konkretnych sprawach. Teraz o tym wszystkim ma decydować wyłącznie prawo i ocena dowodów przez prokuratora prowadzącego sprawę. Jeśli przełożony będzie miał inne zdanie, może decyzję prokuratora prowadzącego zmienić lub uchylić. I weźmie za to oficjalnie odpowiedzialność.
- Jeśli zniesienie poleceń przejdzie, zagwarantuje to prokuratorom niezależność. A przełożony będzie i tak mógł skorygować błędną decyzję, uchylając ją lub zmieniając - mówi Krzysztof Parulski, przewodniczący Stowarzyszenia Prokuratorów RP i członek zespołu, który opracował założenia do projektu.
Szef zespołu prof. Andrzej Zoll powiedział "GW", że zespół w ciągu kilku dni zaopiniuje gotowy projekt. Tempo prac nad ustawą wskazuje na determinację ministra Ćwiąkalskiego, by szybko wprowadzić tę zasadniczą zmianę w wymiarze sprawiedliwości.