Żołnierz o zawracaniu migrantów na granicy: W milczeniu, posłusznie szli na drugą stronę. To zawsze było w nocy

Jak wygląda służba na granicy?

Najtrudniejszy był początek. Trafiłem na granicę zaraz po tym, jak migranci zniknęli z koczowiska w Usnarzu Górnym. Ulokowano nas w Szudziałowie, na jednym z pól. Jeszcze nie wszystko było gotowe, żołnierzy było zbyt mało i chodziliśmy na słupki co 12 godzin.

Czyli częściej, niż powinniście?

Tak, ale nie było innego wyjścia. 12 godzin na słupku i 12 godzin na odpoczynek. Czyli u mnie wychodziło, że na początku miałem same nocki. W dzień ciężko było wypocząć, bo obozowisko w zasadzie dopiero powstawało i ciągle był jakiś hałas. Potem już było normalnie, czyli 12 godzin na słupku i potem dzień odpoczynku.

Czym jest słupek?

Miejsce, gdzie pilnuje się granicy. Jesteśmy we dwóch, patrole po lewej i prawej są mniej więcej w odległości 150-200 metrów, tak żebyśmy wzajemnie się widzieli. I po prostu stoimy tak 12 godzin. Tak jest obstawiona cała granica i dzięki temu widzimy, czy ktoś próbuje przejść. Stoimy bardzo blisko płotu.

Na twoich służbach ktoś próbował przejść do Polski?

Nie, nikogo nie złapaliśmy. Ale wiele razy widziałem migrantów po drugiej stronie, największe grupy, kiedy były ataki na przejściu w Kuźnicy. Po prostu szli w tamtym kierunku. Nieraz grupy po kilkadziesiąt osób. Parę razy dałem im wodę…

Jak to?

Podchodzili do płotu i prosili: „mister, please, water”. To rzucałem 2-3 butelki, bo wodę mamy na posterunkach. Chociaż wiem, że nie powinienem tego robić.