Doskonalenie testów egzaminacyjnych stało się ważniejsze od jakości wykształcenia
Więcej możesz przeczytać w 19/2008 wydaniu tygodnika e-Wprost .
Archiwalne wydania Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.
Komentarze
Przede wszystkim chciałbym serdecznie podziękować za ten artykuł Pani Redaktor Monice Florek-Moskal. Krytyczny głos w sprawie metod sprawdzania wiedzy jest bardzo potrzebny.
Jestem studentem slawistyki i widzę, że nauczyciele akademiccy nie zdają sobie sprawy z trudności jaką jest nagłe przestawienie się z toku myślenia wyuczonego w liceum, na tok myślenia wymagany na studiach. Nie można posługiwać się kategoriami myślenia o literaturze ( w szczególności o literaturze), które proponuje nowa matura, a żadne inne nie zostały w liceum wypracowane.
Krytyczny głos w sprawie metod sprawdzania wiedzy jest bardzo potrzebny. Mam jednak wrażenie, że gdyby twórcy reformy oświaty mieli jakiekolwiek pojęcie o edukacji, nie doszłaby ona do skutku w takiej formie. Nie jest chyba trudno domyślić się, że jeśli nagradzane jest wyłącznie myślenie schematycznie podporządkowane testom, uczniowie będą znakomitymi specjalistami od rozwiązywania testów, ale tylko od tego. Nie znam natomiast żadnego z uczniów, który interesowałby się prywatnie metodami rozwiązywania testów.
Rozwijanie zainteresowań, za wyjątkiem konkursów i olimpiad, nie jest w żaden sposób propagowane ani nagradzane. Podstawowym obowiązkiem ucznia liceum jest, jak się okazuje, \"przyzwoite\" zdanie matury, natomiast uczniowie starający się pracować nad własną pasją, mogą spokojnie oczekiwać od szkoły tyle, \"ile może im dać pchła w gaciach\" (Jerzy Pelc \"… i będzie gorzej\", przekład własny, tytuł adekwatny).
Fakt, że tak poważny egzamin jak matura nie przygotowuje do studiów, podczas kiedy szkoła średnia przygotowuje przede wszystkim do matury, powoduje lukę w edukacji, którą trudno zapełnić. Na studia przychodzą najczęściej uczniowie nieprzygotowani do samodzielnego myślenia, z umiejętnością interpretacji literatury na poziomie streszczenia tekstu, bo takie wymagania stawia przed nimi matura. Jak ogromną wartością jest swobodne myślenie, i że od jego umiejętności tak naprawdę zależy wolność osobista, chyba nie muszę tłumaczyć. Dużo łatwiej jest manipulować społeczeństwem, które zostało do tego wychowane. Nowa matura, ucząca myślenia dostosowanego do klucza właściwych odpowiedzi, została w wielu szkołach przyjęta z dobrodziejstwem inwentarza, nauczyciele dążyli do podniesienia wyników maturalnych, zamiast pomyśleć o tym, co tak naprawdę przekazują uczniom. Nieznajomość historii literatury, choć dla humanisty kłopotliwa, nie przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu. Ale fakt, że studenci, którym zada się pytanie, nie szukają właściwej odpowiedzi, ale starają się odgadnąć jakiej odpowiedzi żąda pytający, jest niemal tragiczny, bo dotyczy sposobu myślenia wobec autorytetu. A może kształtowanie myślenia młodego człowieka, jako odgadywania, czego wymaga pytający jest najlepszym sposobem na stworzenie ludzi przedsiębiorczych i otwartych? Trudno odpowiedzieć na to pytanie twierdząco.
Trudno liczyć na poprawę sytuacji, póki nie dopuścimy do głosu fachowców i dopóki pedagogika nie przestanie być traktowana jak brzydsza siostra psychologii.