Joachim Olkuśnik zmarł w czwartek.
W latach 1967-69 i 1975-77 był członkiem zarządu głównego Związku Kompozytorów Polskich.
Kompozytor i publicysta, urodzony 27 marca 1927 w Kostrzyni, studiował kompozycję u Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1960 r.
W latach 1960-64 zajmował się publicystyką muzyczną; publikował w czasopismach muzycznych i literackich.
W tym samym czasie wraz z innymi młodymi kompozytorami (Benedyktem Konowalskim, Janem Fotkiem, Zbigniewem Penherskim, Romualdem Twardowskim) i poetami (Andrzejem Brychtem, Stanisławem Grochowiakiem, Ireneuszem Iredyńskim, Romanem Śliwonikiem) założył grupę artystyczną "Camerata". Ugrupowanie to we współpracy z dwutygodnikiem literackim "Współczesność" organizowało m.in. wieczory literacko-muzyczne.
W latach 1964-70 był redaktorem w Naczelnej Redakcji Muzycznej Polskiego Radia w Warszawie (m.in. stworzył cykl audycji "Z dawnych i najnowszych kart muzyki polskiej").
Był współtwórcą, a w latach 1974-86 redaktorem naczelnym, Wydawnictwa Muzycznego Agencji Autorskiej, które odegrało wówczas szczególną rolę w publikowaniu i promowaniu współczesnej twórczości kompozytorskiej, zwłaszcza muzyki solowej i kameralnej.
W 1964 roku uzyskał wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Spektrofonografie na chór żeński, 52 instrumenty smyczkowe, 2 harfy, 2 fortepiany i perkusję, a w 1980 roku - wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim w Łańcucie za Muzykę na flet, klarnet, wiolonczelę i fortepian.
Jego kompozycje wykonywane były na wielu koncertach i festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. w Austrii, Czechosłowacji, Jugosławii, ZSRR, Stanach Zjednoczonych i na Węgrzech.
ND, PAP