Jerzy Duda-Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. W 1968 roku uzyskał dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach. Od 1970 roku wystawiał swoje prace na wystawach indywidualnych w Polsce i za granicą.
Artystę określano jako "wnikliwego satyryka" o ostrym spojrzeniu publicystyczno-moralizatorskim. Tworzył sceny rodzajowe, oparte na tradycji malarskiego surrealizmu i ekspresjonizmu.
On sam mówił, że "maluje świat, który odchodzi, umiera, gdzie więcej jest snu, zdarzeń z dzieciństwa, świat w pejzażu przedindustrialnym. Na moich obrazach nie ma drutów telefonicznych, kabli, anten satelitarnych, samochodów, samolotów - tego wszystkiego, co zaprowadzi człowieka z powrotem na drzewo, jeżeli nadal będzie się tak intensywnie rozwijał pod tym względem".
"Maluję to, co mi w duszy gra; im bardziej człowiek pierniczeje, tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten świat. Z upływem czasu rodzi się czułość i tęsknota za tym, co bezpowrotne" - mówił Mistrz trzy lata temu.
Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie, Gdańsku i Poznaniu oraz Muzeum Sztuki w Łodzi. Do najbardziej znanych prac zalicza się m.in.: "Pamięci ojca" (1970), "List na zachód" (1973), "Jeźdźcy Apokalipsy czyli Fucha" (1977), "Kalendarz polski" (1981), "Wigilia" (1981). Stworzył wiele autoportretów oraz portretów - m.in. Jerzego Waldorffa i Kazimierza Rudzkiego.
Jerzy Duda-Gracz był odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia artystyczne.
em, pap