Fala przemocy w szkołach. Co może i powinien zrobić rodzic?

Co powinien zrobić rodzic?

• Reagować na pierwsze symptomy, bo im dalej zabrnie agresja, tym trudniej będzie nad nią zapanować.
  
• Pójść do wychowawcy klasy, naświetlić problem i poprosić o przedstawienie planu działania. Nie odpuszczać, wyznaczyć termin następnego spotkania i zapytać o efekty działań.
  
• Gdy wychowawca działa nieskutecznie, poprosić o kolejne spotkanie w towarzystwie psychologa. W przypadku braku rezultatów zwrócić się do dyrektora szkoły. Po spotkaniu z nim spisać ustalenia i kopię dokumentu poświadczyć w sekretariacie. Dzięki temu można się będzie do niego w przyszłości odwołać i egzekwować prawa dziecka.
  
• Jeśli przemoc trwa, należy zgłosić sprawę na policję, do wydziału ds. nieletnich.

Dzieciom ofiarom przemocy, również tej rówieśniczej, pomaga Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, która prowadzi telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116 111, telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: 800 100 100 www.fdds.pl.

Co na to prawo?

Warto również pamiętać, że dziecko ma takie same prawa jak dorosły. Gdy ktoś nęka dziecko, może za to pójść do więzienia. Zgodnie z prawem, „kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2” (art. 190 § 1 kodeksu karnego). Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Ponadto, „kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3” (art. 190a § 1 k.k.). Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Co gdy sprawcą przemocy jest inne dziecko?

Do 17. roku życia sprawcy przemocy odpowiadają za swoje czyny przed sądem rodzinnym (na mocy ustawy o postępowaniu w sprawie nieletnich). W razie stwierdzenia przez sąd, że nieletni popełnił czyn karalny lub wykazuje przejawy demoralizacji, można zastosować wobec niego środki wychowawcze, m.in. dozór kuratorski czy umieszczenie w domu poprawczym. Po ukończeniu 17. roku życia sprawca odpowiada na zasadach określonych przez kodeks karny. Nauczyciel w swoich działaniach dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych ma obowiązek kierowania się dobrem uczniów, troską o ich zdrowie, postawę moralną i obywatelską z poszanowaniem godności osobistej ucznia (ustawa – Prawo oświatowe, art. 5) G Do obowiązków nauczycieli należy także dbanie o wykształcenie postaw moralnych i wzajemnego szacunku w uczniach. Powinni więc oni starać się nie dopuszczać do sytuacji mobbingu rówieśniczego (Karta nauczyciela).

Czytaj też:
Szkolna przemoc w czasach rewolucji