– Moja córka mówi: „Mamuś, jak widziałam, że zbliżamy się do drzewa i kierowca próbuje jeszcze ręcznym hamować, który wyrwał – myślałam, że cię już więcej nie zobaczę” – przywołuje matka 17-latki. - Jak zobaczyłem siostrę, to pół twarzy było we krwi. A oni kazali im spi*****, takich słów użyli – denerwuje się brat nastolatki.
Pożar pod Raszynem
Zdarzenie miało miejsce 2 stycznia. Wieczorem w okolicach Raszyna, dwoma samochodami jechała grupa znajomych nastolatków. Wśród nich była 17-letnia dziewczyna, która z matką mieszka za granicą, a do Polski przyjechała tylko na święta.
– Oni jechali się z kimś spotkać, jak to młodzi – jeżdżą po okolicy. Koło obwodnicy zobaczyli pożar, paliły się śmieci i trawy. Dzieciaki próbowały gasić to same, ale nie wyszło im, więc wezwali straż. Strażacy mówili, że dobrze, że zadzwonili, bo mogło się to szybko rozprzestrzenić – relacjonuje brat 17-latki.
– Jeszcze pochwaliłam dzieciaki, że dobrze się zachowały, że zareagowały, widząc pożar. Chłopcy próbowali gasić to swoimi gaśnicami samochodowymi – dodaje matka 17-latki.
19-latka wpadła w oko policjantom?
Na koniec, po interwencji strażaków, na miejsce pożaru przyjechał radiowóz. Zainteresowanie funkcjonariuszy miała wzbudzić starsza o dwa lata koleżanka 17-latki.
– Policja zaczęła spisywać młodzież. Sprawdziła ich trzeźwość alkomatem. Nikt z nich nie był pod wpływem alkoholu i zaczęły się niewybredne żarty w kierunku starszej koleżanki córki, tej 19-letniej – mówi matka 17-latki.
– Pojawiały się jakieś podteksty seksualne policjantów w kierunku dziewczyn. O kogucie, że nie takiego mogą pokazać, czy włączyć. Odjeżdżając, zawołali jedną z dziewczyn do środka, ona bała się wsiąść sama i pociągnęła drugą, młodszą, moją siostrę – opowiada brat 17-latki.
– Złapała moją córkę za rękę i chciała, żeby z nią wsiadła. Bała się tam sama wsiąść. Moja córka z nią wsiadła, ale chłopak mojej córki próbował ją zatrzymać. Mówił: „Nie wsiadajcie!” Córka się wyrwała, bo nie chciała zostawić tej koleżanki – relacjonuje matka 17-latki.
– Po tym, jak dziewczyny wsiadły, policjanci wypełniali jakieś protokoły przez chwilę, a jak skończyli, to ruszyli z piskiem opon – mówi brat 17-latki. - Moja córka zaczęła tam krzyczeć: „Gdzie nas zabieracie? Nie chcę nigdzie jechać!” – przywołuje matka 17-latki. Nastolatki miały siedzieć z tyłu radiowozu.
Nastolatki poszkodowane w wypadku radiowozu
– Siostra mówiła, że myślała, że jadą ze 150 km/h. Krzyczały, chyba dwukrotnie, że nie mają pasów. Ale nie otrzymały od nich odpowiedzi. Siostra mówiła, że na pierwszym zakręcie ledwo się wyrobili – mówi brat 17-latki. I podkreśla: – Jeżeli policjanci chcieliby jechać do komendy, albo odwieźć dziewczyny do domu, to musieliby pojechać w prawo, w stronę Raszyna, a oni pojechali w drugą stronę. Na kolejnym zakręcie się nie wyrobili i uderzyli w drzewo.
Obie dziewczyny miały o własnych siłach wydostać się z rozbitego radiowozu. Jednak najbardziej zaskakujące miało być zachowanie policjantów tuż po wypadku.
– Córka poczuła, że ma krew w buzi i strasznie bolała ją głowa. Chciało jej się wymiotować. Bardzo źle się czuła. Młodszy policjant podszedł do niej, chciał zobaczyć, czy żyją, czy są przytomne, a ten drugi policjant krzyknął do dziewcząt, cytuję: „Spi…” – przywołuje matka 17-latki - Policja nie pozwoliła wezwać karetki do poszkodowanych – dodaje brat 17-latki.
Z miejsca wypadku poszkodowane nastolatki odebrali ich znajomi. Młodsza z nich trafiła do szpitala ze złamanym nosem i urazami szczęki.
„Uśmiechali się między sobą”
Z kolei brat 17-latki pojechał na miejsce wypadku. - Oprócz dwóch policjantów stała jakaś pani, nie wiem, czy była z komendy, czy skąd. Była normalnie ubrana, elegancko, w fordzie mondeo na poznańskich blachach. Najbardziej zbulwersowało mnie to, że oni stali i uśmiechali się między sobą, tak jakby sobie żartowali razem z tą kobietą. Dobre humory, jakby nic się nie stało – opowiada mężczyzna. I dodaje: – Miny im dopiero zrzedły, jak powiedziałem, że jestem bratem jednej z poszkodowanych i nie odpuścimy tej sprawy. Próbowali utrudniać mi robienie zdjęć. W radiowozie znaleźliśmy paznokieć jednej z dziewczyn.
Z relacji mężczyzny wynika, że zadzwonił na 112. - Wezwałem pomoc, żeby ktoś tu się pojawił, żeby chociaż ich spisali. Po godzinie, może dwóch przyjechał komendant z Pruszkowa, który na początku twierdził, że dziewczyn nie było w ogóle w samochodzie. Dopiero po tym, jak pokazaliśmy zdjęcia, to stwierdził, że nie uda się zaprzeczyć, że one tam były – mówi brat 17-latki.
Kiedy można wsiąść do radiowozu?
W jakich sytuacjach policjant może nakazać zajęcie miejsca w radiowozie, a w jakich przekracza swoje uprawnienia? - Jak ktoś popełnił wykroczenie, przestępstwo, to można w ramach czynności zwrócić się, by wsiadł do radiowozu, celem dalszych czynności. Może to być też świadek, który chce pomóc w dalszych czynnościach, na przykład rozpoznania terenu, wskazania osoby, która na przykład mogła okraść sklep, czy na kogoś napadła. Ta osoba musi wyrazić na to zgodę – zaznacza płk Maciej Karczyński, były funkcjonariusz policji i ABW.
– Wejście do radiowozu osób, które nie są upoważnione, wzbudza podejrzenie. Tym bardziej, że to policjanci i dwie dziewczyny. Potrzeba wyjaśnienia, aby nie rzucało to na policję, całą formację, złego wizerunku. Jeżeli policjanci są winni, to powinni za to zostać surowo ukarani – uważa płk Karczyński.
„Gdzie chcieli je zabrać?”
Dowódcą patrolu z Pruszkowa i kierowcą rozbitego radiowozu był 40-letni policjant z 18-letnim stażem pracy. Drugi z funkcjonariuszy miał od niedawna zacząć służbę w policji.
– Było ciemno na tej drodze, nie było żadnych samochodów. O godz. 22 na pewno nikogo nie ma tutaj i nikt nie jeździ. Dalej jest lasek i miejsca, żeby wjechać w ustronne miejsce, w krzaki. Czemu wzięli dwie nastolatki, akurat dziewczyny z grupy znajomych? – pyta brat 17-latki.
Trzy dni po wypadku cytat z wypowiedzi rzecznika komendy stołecznej policji opublikowała Polska Agencja Prasowa. „Wszyscy świadkowie jednoznacznie wskazali, że prośba wejścia do radiowozu wyszła od nastolatek”, przekazał PAP nadkom. Sylwester Marczak.
– Pan Marczak, rzecznik policji, próbował oczerniać moją siostrę i drugą dziewczynę, sugerując, że same chciały wejść do tego samochodu, co jest nieprawdą – zaznacza brat 17-latki. I dodaje: – Stwierdził, że pięciu świadków tak samo zeznało, co nie jest prawdą, bo znamy tych świadków i powiedzieli, że absolutnie czegoś takiego nie mówili. Chcieli wyjaśniać tę sprawę na komendzie, ale stwierdziliśmy, że to nie ma sensu i zaczęliśmy szukać prawnika. Widać było, że zamiatają tę sprawę pod dywan.
W sprawę zaangażował się mecenas Roman Giertych, który po rozmowie z 17-latką nagrał w mediach społecznościowych relację z wydarzeń podczas wypadku.
– Rodzina [17-latki – red.] poprosiła mnie o poprowadzenie sprawy prawnej, ale również o to, abym zareagował na nieprawdziwe informacje przedstawiane przez policję. Że nastolatki chciały same wsiąść i przejechać się radiowozem i niepotrzebnie policjanci się na to zgodzili i był nieszczęśliwy wypadek. Taka była relacja i reakcja policji na to wydarzenie – mówi mecenas Roman Giertych. I dodaje: – Tymczasem prawda jest inna. Choć cel wypowiedzi nadkomisarza Marczaka był taki, żeby przekierować zdumienie czy gniew opinii publicznej, na nieobyczajne zachowanie nastolatek, które wprosiły się do radiowozu. Jego zachowanie w tej sprawie doprowadziło do wtórnej wiktymizacji, do powtórnego cierpienia ze strony ofiar przestępstwa policjantów.
– Niektórzy ludzie nie zdają sobie sprawy, a strasznie ranią. Bardzo ranią. Chodzi o komentarze, że one chciały tam wsiąść. Nie mam jednak pretensji do osób, które piszą te komentarze, bo tak samo jak i my, czy moja córka, ufaliśmy policji. Wierzyliśmy w każde słowo. I tak samo wierzą pewnie te osoby, które później piszą te komentarze, bo usłyszały słowa rzecznika – mówi matka 17-latki.
Co wiadomo o drugiej nastolatce?
– Ja jej nie reprezentuję. Na pewno jest osobą pokrzywdzoną, na pewno jej również należy się zadośćuczynienie za tę sprawę. Ta cała sytuacja mogła wywołać u niej bardzo głęboką traumę – mówi mecenas Giertych.
– Starsza koleżanka nie chciała jechać do szpitala, więc ci znajomi z tej grupki zabrali ją na komisariat, żeby złożyła zeznania. I tę dziewczynę trzymali na komisariacie do godz. 4 rano. Jak się okazało, ze złamaną ręką – mówi matka 17-latki.
– Czemu nie przesłuchali, w ciągu dwóch dni pracy tych policjantów, którzy nadal tam pracowali? Oni dopiero po dwóch dniach poszli na L4. Czekali aż wszyscy złożą zeznania, aby dopasować swoje? Tak to wygląda – uważa brat 17-latki.
– Mieli dwa dni, normalnie ci policjanci pracowali, byli na miejscu w komisariacie, inni spotykali się z nimi prawdopodobnie na korytarzach i nie byli w stanie ich przesłuchać? Nie rozumiem tego. Może wytłumaczy nam to rzecznik – dodaje matka 17-latki.
W całej sprawie jest wiele pytań, które pozostają bez odpowiedzi. Ale rzecznik stołecznej policji nie chce już nic więcej tłumaczyć. Prosząc o rozmowę przed kamerą, usłyszeliśmy, że do czasu zakończenia wszystkich postępowań związanych z wypadkiem, przedstawiciele policji nie będą udzielać informacji mediom.
– Mamy potworny żal do dorosłych osób, do osób, które powinny chronić moją córkę. Córka powiedziała do mnie: „Mamuś, wiesz co, ja chyba cieszę się, że rozbiliśmy się na tym drzewie. Dochodzi to do mnie, bo nie wiem, co by się stało. Oni nie mieli zamiaru zawracać” – przywołuje matka 17-latki.
17-latka przeszła poważną operację twarzy i dwa dni temu wyszła ze szpitala. Nie wiadomo, kiedy stan zdrowia pozwoli jej na powrót zagranicę, gdzie mieszka i chodzi do szkoły. Dopiero tydzień po wypadku komendant stołeczny policji zdecydował o zawieszeniu dowódcy patrolu, który kierował radiowozem.
