Papierosy dla dzieci, pistolet na boisku. Oligarchowie w piłkarskim świecie

Przez dwie dekady uzbierało się dość liczne grono rosyjskich biznesmenów, zainteresowanych inwestowaniem w piłkę nożną. Traktowali ją trochę jak interaktywną zabawkę, trochę jak narzędzie do nawiązywania kontaktów, robienia interesów i poprawy swojej reputacji. I chociaż z sukcesami sportowymi bywało różnie, kibice do obecności oligarchów w lożach VIP się przyzwyczaili. Wiedzą, że klubowej gabloty nie zapełni się wolą walki i przywiązaniem do barw, jeśli w budżecie będzie pusto. Z oligarchami na pokładzie, o finanse martwić się nie trzeba.

I pewnie dlatego w czasie ostatnich meczów Chelsea jej kibice skandowali nazwisko Abramowicza, wyrażając wdzięczność za to, co zrobił dla ich klubu i jednocześnie niepewność, co z ich drużyną będzie dalej.

Gruziński słup i Chelsea-bis

Pomruki niepewności niosą się też po trybunach holenderskiego Vitesse. Klub z Arnhem nie należy do europejskiej czołówki, ale należy do rosyjskiego biznesmena, Walerego Ojfa. A skoro tak, to za chwilę może stracić źródło finansowania, a nawet – jak donoszą holenderskie media – zostać z olbrzymimi długami. A przecież dekadę temu ostrzono tu sobie zęby na mistrzostwo kraju.

Ojf to już trzeci prezes Vitesse zza dawnej żelaznej kurtyny. Zaczęło się od Gruzina Meraba Żordanii, który przejął zespół w 2010 roku. Niegdyś przeciętny piłkarz i skompromitowany działacz: za korupcję i przekręty finansowe został swego czasu aresztowany. Będąc prezesem Gruzińskiego Związku Piłki Nożnej sam siebie mianował selekcjonerem tamtejszej reprezentacji. W Gruzji nie miał czego szukać – w Holandii kupił sobie miejsce na świeczniku. Ale nie za swoje pieniądze: za plecami Żordanii stali rosyjscy oligarchowie, bracia Czyhryńscy – dobrzy znajomi i współpracownicy… Romana Abramowicza.