Zabawy z bronią

Niewielka polana na skraju lasu. Dwudziestu myśliwych, większość pod bronią. Skupieni wokół ogniska z widokiem na dolinę Bugu. Barwy maskujące, sztucery przewieszone przez ramię. Atmosfera wyczekiwania. Ma przyjechać „pierwszy". W garze grzeje się bigos. Na stole nalewki. Kolumna z „pierwszym", czyli prezydentem, jest tuż-tuż. W ostatniej chwili zawraca do Warszawy. „Pierwszego" płoszy informacja, że w leśnej głuszy ni stąd, ni zowąd pojawił się wóz TVN 24.

Od czasu wyborów prezydenckich Bronisław Komorowski nie polował ani razu. Nad Bugiem nie miał broni. Swój najnowszy sztucer marki Remington kupił pod koniec 2009 r. Nie zdążył się nacieszyć nowym cackiem, bo pół roku później wystartował w wyborach.

---

Rok nie wyrok

Sztucer spoczywa teraz w sejfie w belwederskim apartamencie prezydenta. Przez jeden sondaż i deklarację z kampanii wyborczej. Zamówione przez sztab kandydata Platformy badanie pokazało, że zaledwie 30 proc. Polaków jest przychylnie nastawionych do łowiectwa. A myśliwych jest zaledwie 100 tys. Polityk PO: – Kalkulacja była prosta – Komorowski straci, jeśli nie odetnie się od myśliwych. Najmocniej namawiali Sławomir Nowak i Grzegorz Schetyna.

Janusz Palikot, wówczas blisko związany z Komorowskim: – Był oporny. Przekonywał, że w jego rodzinie poluje się od pokoleń, że polowanie jest jak oddychanie. W końcu uległ. Zapytany, czy zamieni strzelbę na aparat fotograficzny, Komorowski odpowiedział w kampanii, że spróbuje. Członkowie sztabu w publicznych deklaracjach szli jeszcze dalej, przekonując, że polityk definitywnie zawiesił strzelbę na kołku. Komorowski miał im to potem za złe. W środowisku myśliwych zawrzało. – Przez niektórych zaczął być postrzegany jako zdrajca. Mógł się zachować jak facet i powiedzieć, że nie przestanie strzelać – denerwuje się jeden z myśliwych. Sam Komorowski w prywatnych rozmowach bagatelizował sprawę, tłumacząc, że nie zamieni strzelby na aparat. Znajomy myśliwy: – Wszyscy pytamy, kiedy wróci. Odpowiada, że zrobił przerwę na rok. Tłumaczy, że obiecał to dzieciom. Rok właśnie minął.

Cierpienia na odwyku

Jesień zeszłego roku. Dzień św. Huberta, patrona myśliwych. W Belwederze na kolacji zebrali się prezydenccy znajomi z lasu. Gospodarz zwraca się do zebranych: – Witam tych, z którymi polowałem, i tych, z którymi będę polował.

Wśród gości był najstarszy syn prezydenta Tadeusz. Też myśliwy. – Widzę, jak ojciec się męczy. Myślę, że nie wytrzyma długo. Nawet na to liczę. Nie mogę się doczekać momentu, gdy będziemy znów razem polować – mówi „Wprost" Tadeusz Komorowski. W otoczeniu prezydenta powstał plan, by zacząć oswajać elektorat z widokiem „pierwszego" w towarzystwie myśliwych. To będzie pierwszy krok. Ostatnim ma być wyjęcie sztucera z sejfu.

– To dla niego prawdziwa pasja. Powrót do polowania miałby dobry wpływ na kondycję fizyczną i psychiczną. Brakuje mu chodzenia po lesie. Obserwuję nawet, że ostatnio przytył – przekonuje Krzysztof Kornacki, dyrektor muzeum w Kozłówce i znajomy Komorowskiego. – Na polowaniu to zupełnie inny człowiek. Działa na adrenalinie. Jeszcze jako marszałek polował często. W ten sposób się resetował. Widać było, że wraca zrelaksowany – dodaje Janusz Palikot, który nieraz polował wspólnie z Komorowskim.

Prezydent wciąż jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego. Oddanie legitymacji wiązałoby się z utratą pozwolenia na broń. Obowiązkowe przestrzelenie broni bierze na siebie syn. Od roku kontakt Komorowskiego z łowiectwem ogranicza się do oglądania Animal Planet i czytania miesięcznika „Brać Łowiecka". Chłonie też opowieści z polowań syna i zięcia. – Gdy słucha naszych relacji, najbardziej go skręca. Czasami telefonuję do niego z lasu – opowiada Tadeusz. Pokus wokół nie brakuje. Zapalonymi myśliwymi są też wiceszef kancelarii Dariusz Młotkiewicz i zaprzyjaźniony senator PO Stanisław Gorczyca. Snucie planów na temat zmiany prawa łowieckiego i narzekanie na władze Polskiego Związku Łowieckiego to jedne z nielicznych rozrywek „pierwszego". Z łowieckich zwyczajów pozostało smakowanie nalewek, których w Belwederze nie brakuje. Od czasu do czasu prezydenccy kucharze przygotowują udziec ze świeżo upolowanego (przez Tadeusza) dzika.

Z mieszkania na Powiślu prezydent zabrał do prezydenckiego apartamentu wszystkie swoje myśliwskie trofea. Wśród nich to szczególne. Z dwoma kulami ze sztucera. Te kule uratowały go przed ciężkim poranieniem. Strzelał Tadeusz. Historia wydarzyła się pięć lat temu w Puszczy Kampinoskiej. Podczas polowania ówczesnego wicemarszałka Sejmu zaatakował odyniec. Rozcinając mocno udo, powalił go na ziemię i przygniótł swoim ciężarem. Tadeusz zaryzykował. Wycelował z trzech metrów. Tuż nad głową ojca. Po dwóch strzałach odyniec padł. Bronisław Komorowski lubi opowiadać tę historię. Twierdzi, że zawdzięcza synowi życie. Zawsze podkreślał, że w rodzinie poluje się od kilku pokoleń. Chwali się, jak znakomitym myśliwym na Litwie był „dziadunio Juliusz Komorowski".

Sam zaczął polować w latach 70. Pierwszą dubeltówkę sprezentował mu właśnie dziadunio. Pech chciał, że w trakcie przeszukania znalazła ją SB. W książce „Prawą stroną" Bronisław Komorowski przyznaje, że lata przerwy w polowaniach były trudne: „Las śnił mi się tylko, zwłaszcza gdy spadł pierwszy śnieg". Za sztucer chwycił ponownie w 1992 r. Na łowieckie wypady zabierał najstarszego syna. – Polowania lubiłem do tego stopnia, że wyprawa do lasu z ojcem była przez rodziców traktowana jako najlepsza nagroda – śmieje się Tadeusz. Będąc marszałkiem Sejmu, polityk jeździł ze sztucerem w bagażniku limuzyny. Zdarzało się, że jadąc w Polskę, zatrzymywał się na dwie godziny. Nie przepuścił żadnej okazji, by zaszyć się w lesie. Brał też udział w większych polowaniach. Organizowali je m.in. Janusz Palikot i Stanisław Żelichowski. – Bronek jest nietypowym myśliwym. Czasami znika z towarzystwa i przepada w lesie. Innym razem daje do zrozumienia, że chce być sam. Nie lubi, jak mu ktoś odbiera przyjemność polowania – zdradza jeden z towarzyszy.

Potrafi parę godzin siedzieć bez ruchu na ambonie. Czasem pisze wierszyki. Obserwuje, o jakiej porze i gdzie pojawia się zwierzyna. Kontempluje. Jest cierpliwy. Czeka na dobry moment, by oddać strzał.

Coming out nadchodzi

Na odpowiedni moment czekają też zaprzyjaźnieni myśliwi. Nie brakuje pomysłów ambitnych. I to na skalę międzynarodową. Przyjaciel prezydenta: – Chcemy zorganizować polowanie Komorowskiego z królem Hiszpanii. Pokazanie Bronka ze sztucerem w takich okolicznościach będzie lepiej odebrane przez społeczeństwo. Bronek nie może tak po prostu wyjść do lasu i zacząć strzelać. Chcemy też pokazać, że niejedna koronowana głowa państwa poluje.

Współpracownik głowy państwa mówi, że to na razie tylko pomysł. Po chwili dodaje: – Daje to pewne możliwości. Polują w końcu Wiktor Janukowycz, Dmitrij Miedwiediew, Władimir Putin czy Siergiej Ławrow.

W poprawieniu łowieckiego wizerunku prezydenta ma pomóc Leszek Wieliczko, zaufany (i polujący) dziennikarz. Wieliczko dostał zadanie „sprzedania" w telewizji prezydenta jako myśliwego. Sam prezydent chce zburzyć negatywny obraz myśliwych, angażując się w popularyzację tradycji łowieckiej. Zarządził organizację uroczystych obchodów kolejnego Dnia św. Huberta. W warszawskich Łazienkach ma być widowiskowo. Powstał już wstępny plan. – Uroczystość ma poprowadzić Iwona Schymalla. Nie zabraknie przemarszu pocztów sztandarowych – zapowiada Tomasz Konarski, znajomy prezydenta i były dyrektor muzeum łowiectwa.

Mimo chęci przełamania myśliwskiego tabu niektóre działania Bronisława Komorowskiego wciąż przypominają konspirację. Na początku sierpnia prezydent zaprosił przyjaciół do pałacyku w Wiśle. Wszystko było zorganizowane w dużej dyskrecji. – Nie wiedzieliśmy nawet, jaki jest cel tego spotkania, ale prezydentowi się nie odmawia – mówi jeden z uczestników. Na miejscu okazało się, że pretekstem było otwarcie gabinetu myśliwskiego.

Wisła to coraz ważniejsze miejsce dla Bronisława Komorowskiego. W czasach prezydenta Mościckiego był tam pałacyk myśliwski. Za Aleksandra Kwaśniewskiego cenne myśliwskie trofea wylądowały w magazynie, wybudowano za to kort tenisowy. Teraz pałacyk ma wrócić do dawnego charakteru. Nie skończy się na jednym gabinecie. Do gości zwiedzających tamtejszą kapliczkę prezydent rzucił: – Spokojnie, tu też niedługo zawiesimy poroże.