Kroplówka Hollywood

Jak trafić do Hollywood? Bardzo prosto. Trzeba zrobić film tak dobry technicznie i tak sprawnie opowiedziany, jakby pochodził z fabryki snów. Ale twórca musi jeszcze mieć w sobie to coś, czego akurat nie ma nikt w Hollywood - taki przepis na karierę przedstawił Francis Ford Coppola. To coś mieli przed laty na przykład Roman Polański z Polski, MilosŠ Forman z Czech czy Andriej Konczałowski z Rosji. Potem byli Szwedzi, Finowie, Niemcy, Holendrzy, a ostatnio Meksykanie, Argentyńczycy i Brazylijczycy. Wszyscy oni chcą robić filmy tam, gdzie tak naprawdę liczy się kino. Polacy nie mają takich ambicji - zadowalają się produkcją na własny rynek.

Brazylijski desant
Jak młodzi mogą być gangsterzy? Dwunastoletni, dziesięcioletni? Brazylijski film "Miasto Boga", który właśnie wchodzi na polskie ekrany, dowodzi, że mogą być nawet o połowę młodsi. I przedszkolaki poradzą sobie, jeśli tylko dasz im broń do rączki i "dobre" wzorce. Obraz przedmieść Rio de Janeiro, gdzie wraz z upływem dekad i dorastaniem głównych bohaterów filmu życie stawało się coraz brutalniejsze, zachwycił widzów na całym świecie. "Miasto Boga" zgarnęło już ponad dwadzieścia nagród na festiwalach (w tym Złotą Żabę na łódzkim Camerimage) i jest faworytem do Złotego Globu i Oscara w kategorii film nieanglojęzyczny. Widzowie w USA, którzy zwykle nie przepadają za czytaniem w kinie napisów, oglądali "Miasto" tak chętnie, że tylko w amerykańskich kinach film zarobił więcej, niż kosztowała jego produkcja. Do tego w rankingu najlepszych filmów na www.imdb.com (uznanej filmowej stronie internetowej) brazylijski film zbliża się do pierwszej pięćdziesiątki, wyprzedzając już "Mechaniczną pomarańczę" Stanleya Kubri-cka, "Obcego" Ridleya Scotta czy "Rashomona" Kurosawy.
Światowe, a zwłaszcza amerykańskie zachwyty oznaczają dla twórców "Miasta Boga" to, że mogą spokojnie pakować walizki i przenosić się do Hollywood. Tam już na nich czekają. Amerykańskie kino z otwartymi ramionami wita bowiem ludzi sukcesu, szczególnie takich, o których mówił Francis Ford Coppola. Znany z "Miasta Boga" duet Bráulio Mantovani (scenarzysta) i Fernando Meirelles (reżyser) przygotowuje już w Hollywood ekranizację słynnej powieści Johna le Carre'a "Wierny ogrodnik", z Ralphem Fiennesem w roli głównej. Nagrodzony na Camerimage operator Cesar Charlone nakręcił dla amerykańskiej telewizji film "S.F.C." - pod okiem reżysera Spike'a Lee. Nawet montażysta Daniel Rezende pracuje za amerykańskie pieniądze nad ekranową wersją pamiętnika Che Guevary.
W ostatnich latach Hollywood chętnie przygarnia twórców z Południa. Najbliżej mają ci z Meksyku. Stąd po sukcesie "Amores perros" ściągnięto Alejandro Gonzáleza Inárritu, który w 2003 r. nakręcił dramat "21 gramów" - z Seanem Pennem i Naomi Watts (w polskich kinach pod koniec lutego). Innemu meksykańskiemu reżyserowi Alfonso Cuarónowi ("I twoją matkę też") powierzono jeden z najważniejszych projektów tego roku - trzecią część przygód Harry'ego Pottera - "Harry Potter i więzień Azkabanu". Z Brazylii pochodzi też Walter Salles, twórca m.in. "Dworca nadziei" oraz "W cieniu słońca". W tym miesiącu reżyser ma zacząć zdjęcia do swojego pierwszego anglojęzycznego filmu - horroru "Dark Water", z Jennifer Connelly w głównej roli.

Polski sukces urojony
Hollywoodzcy wyszukiwacze talentów namówili na przeprowadzkę do fabryki snów Szweda Lassego Hallströma, który u siebie kręcił "Dzieci z Bullerbyn", a w USA wyreżyserował "Co gryzie Gilberta Grape'a?" i "Wbrew regułom". To oni ściągnęli z Niemiec Wolfganga Petersena, który ponad 20 lat temu urzekł świat swym dramatem wojennym "Okręt". Dziś to właśnie on, w filmie "Troja", pierwszy idzie w ślady Petera Jacksona i jego "Władcy pierścieni", kręcąc z rozmachem historię wojny o piękną Helenę.
Jak my, Polacy, wypadamy na tym tle? Nasi kompozytorzy i operatorzy są nawet chętnie zapraszani do pracy za ocea-nem. Są oni jednak w hollywoodzkim przemyśle traktowani raczej jako rzemieślnicy niż artyści. Mamy tylko jedną gwiazdę reżyserską - opromienionego zeszłorocznym Oscarem Romana Polańskiego. I na tym koniec. Szczycimy się wielkimi sukcesami filmowymi, które tak naprawdę są rodzajem zbiorowego urojenia. Bo liczy się obecność w Hollywood. Wiedzą o tym dobrze Meksykanie czy Brazylijczycy. My nie będziemy się ścigać, bo to przecież obmierzła komercja.